22 lutego 1983 roku to data śmierci ostatniego dowódcy 55. Poznańskiego pułku piechoty płk Władysława WIECIERZYŃSKIEGO. Został on pochowany na cmentarzu parafialnym przy ul. Kąkolewskiej w Lesznie. Gdy zmarł, niedane mu było odejść na wieczną wartę z honorami należnymi dowódcy pułku. Dopiero po dwudziestu pięciu latach z inicjatywy naszego gremium - Stowarzyszenia 69. Leszczyńskiego Pułku Przeciwlotniczego im. gen. dyw. Stefana ROWECKIEGO „GROTA” oraz Zespołu Szkół Technicznych im. 55. Poznańskiego Pułku Piechoty zorganizowane zostały uroczystości dla uczczenia pamięci ostatniego dowódcy 55. Poznańskiego pułku piechoty.
22 lutego 2008 roku przy grobie Pułkownika żołnierze 69. Leszczyńskiego pułku przeciwlotniczego i harcerze 16. Leszczyńskiej Drużyny zaciągnęli honorową wartę, nad grobem pokłonił się sztandar wojskowy, kompania honorowa oddała ostatnią salwę, delegacje złożyły wiązanki kwiatów i zapaliły znicze.
17 września 2009 roku zrealizowaliśmy następną inicjatywę. Płk Wiecierzyński mieszkał w okresie powojennym wraz z rodziną w Lesznie w domu przy ulicy Andrzejewskiego. W tym dniu w obecności władz samorządowych Leszna, przedstawicieli 69. Leszczyńskiego pułku przeciwlotniczego, pocztu sztandarowego ze sztandarem Zespołu Szkół Technicznych im. 55. Poznańskiego pułku piechoty oraz członków naszego Stowarzyszenia doszło do odsłonięcia tablicy pamiątkowej umieszczonej na ścianie domu zamieszkiwanego przez rodzinę płk Wiecierzyńskiego.
Minęło następnych dziesięć lat, nasza pamięć o płk WIECIERZYŃSKIM nie wygasła, ale zły stan nagrobka grobu płk WIECIERZYŃSKIEGO zdopingował nas do podjęcia inicjatywy postawienia nowego nagrobka, godnego tak znamienitej osobistości, żołnierza Wojska Polskiego z okresu międzywojennego, do końca swojego życia związanego z Lesznem i regionem leszczyńskim.
W 35. rocznicę jego śmierci 22 lutego 2018 roku stanęliśmy przy nowym nagrobku płk WIECIERZYŃSKIEGO, aby ponownie pokłonić się i oddać hołd żołnierzowi – dowódcy 55. Poznańskiego pułku piechoty.
Przez następne 4 lata w rocznicę śmierci płk WIECIERZYŃSKIEGO spotykaliśmy się przy jego grobie, w asyście posterunku honorowego
wystawianego przez żołnierzy 1. Leszczyńskiego dywizjonu przeciwlotniczego.
W tym, 2023 roku, minęło 40 lat od śmierci płk WIECIERZYŃSKIEGO. Z inicjatywy naszego Stowarzyszenia uczciliśmy kolejną, „okrągłą” rocznicę śmierci płk WIECIERZYŃSKIEGO organizując uroczystość przy grobie płk WIECIERZYŃSKIEGO na leszczyńskim cmentarzu w dniu 22 lutego. Zaszczycili nas goście: poseł Wiesław SZCZEPAŃSKI, przedstawiciele leszczyńskich władz samorządowych, przedstawiciele instytucji wojskowych garnizonu, kadra i młodzież Zespołu Szkół Technicznych im. 55. Poznańskiego pułku piechoty wraz z pocztem sztandarowym i sztandarem szkoły oraz członkowie naszego Stowarzyszenia. Asystę wojskową stanowiła kompania honorowa ze sztandarem 69. Leszczyńskiego pułku przeciwlotniczego wystawiona przez 1. Leszczyński dywizjon przeciwlotniczy. Głos zabrał Prezes Stowarzyszenia płk (s) Mirosław ROCHMANKOWSKI przypominając krótko sylwetkę płk WIECIERZYŃSKIEGO oraz wcześniejsze dokonania podtrzymujące pamięć i hołd dla jego osoby. Następnie głos zabrał przewodniczący RM Leszna p. Tomasz MALEPSZY doceniając naszą inicjatywę i dziękując wszystkim obecnym za kultywowanie tradycji. Następnie zgromadzeni złożyli wiązanki kwiatów i pamiątkowe znicze z biało-czerwonymi wstążkami.
W godzinach popołudniowych 22 lutego w siedzibie Archiwum Państwowego w Lesznie odbyło się otwarcie wystawy pn. „Pułkownik Władysław WIECIERZYŃSKI” zorganizowanej i stworzonej przez Stowarzyszenie, przy znaczącym udziale i zaangażowaniu członka naszego Stowarzyszenia mjr (s) Krzysztofa HANDKE, który udostępnił część własnych zbiorów oraz Dyrektora Archiwum Państwowego w Lesznie p. dr Elżbiety OLENDER, która przywitała gości i otworzyła wystawę. Na wystawie zaprezentowane zostały pamiątki po płk WIECIERZYŃSKIM, dokumenty, medale i odznaczenia, fotografie, książki oraz drobne pamiątkowe przedmioty związane z płk WIECIERZYŃSKIM i jego rodziną. Następnie głos zabrał nasz kolega mjr (s) Krzysztof HANDKE przedstawiając życiorys płk
WIECIERZYŃSKIEGO, jego żołnierskie drogi, kilkuletnie dowodzenie pułkiem od 1935 roku do momentu utraty kontaktu z przełożonymi, ukrycie sztandaru pułku oraz rozwiązanie pułku w czasie kampanii wrześniowej, okres niewoli niemieckiej oraz powojenne, trudne losy oficera i dowódcy, ale również męża i ojca rodziny.
Na zakończenie uroczystości wystąpił prezes Stowarzyszenia płk (s) Mirosław ROCHMANKOWSKI, zapraszając do obejrzenia wystawy oraz dokonał ceremonii wręczenia medalu „Zasłużony dla Województwa Wielkopolskiego” (w imieniu Marszałka Województwa Wielkopolskiego) oraz medalu 100-lecia Garnizonu Leszno członkowi naszego Stowarzyszenia ppłk (s) Zdzisławowi POCHOWI.
Dodatkowym akcentem otwarcia wystawy była promocja książki autorstwa kolegi mjr (s) Krzysztofa HANDKE pt. „Pułkownik Władysław Wiecierzyński Dowódca 55. Poznańskiego Pułku Piechoty w Lesznie 1935 – 1939” oraz możliwość pozyskania kart pocztowych upamiętniających 40. rocznicę śmierci płk WIECIERZYŃSKIEGO oraz otwarcie wystawy mu poświęconej.
Zapraszamy do obejrzenia zdjęć z uroczystości na cmentarzu oraz otwarcia wystawy w Archiwum Państwowym do naszej galerii. Kliknij tutaj.
*****
Władysław Wiecierzyński urodził się 15 kwietnia 1894 roku w Suwałkach. Był synem Józefa, szewca i Bronisławy z Norbertów. Szkołę powszechną, gimnazjum i Szkołę Handlową w 1908 roku ukończył w rodzinnym mieście. W 1911 roku zdał eksternistycznie egzamin 6 kl. gimnazjum w Wilnie. 1 października 1911 roku wcielony został do armii rosyjskiej. W latach 1914–1915 ukończył carską szkołę oficerską w Petersburgu. 1 listopada 1917 roku został zwolniony z armii. W tym czasie w 1915 roku otrzymał awans na stopień chorążego, w 1916 roku najpierw na podporucznika, następnie na porucznika a w 1917 roku na podkapitana. Od 21 października 1918 roku do 31 stycznia następnego roku działał w Polskiej Organizacji Wojskowej w Suwałkach jako instruktor i dowódca kompanii. Od 1 lutego 1919 roku rozpoczął służbę w Wojsku Polskim w 41. Suwalskim pułku piechoty, sformowanym w Suwałkach. W szeregach pułku uczestniczył w wojnie polsko–bolszewickiej. W czasie walk pod Lidą 14 sierpnia 1920 roku został ranny. Za okazane męstwo na polu walki odznaczony został Orderem Wojennym Virtuti Militari. Po zakończonej wojnie nadal służył w swoim pułku, na końcu, jako dowódca 3. batalionu. W 1924 roku otrzymał awans na stopień majora. W latach 1924–1926 był dowódcą kompanii na kursach oficerów młodszych piechoty w Chełmnie na Pomorzu. 1 marca 1926 roku został pierwszym dowódcą i organizatorem 24. batalionu Korpusu Ochrony Pogranicza VI Brygady KOP w Sejnach, na granicy polsko–litewskiej. W 1928 roku otrzymał awans na stopień podpułkownika. Od 14 lutego 1931 roku powrócił do służby w Wojsku Polskim. Został zastępcą dowódcy 56. pułku piechoty Wlkp. w Krotoszynie. W tym czasie ukończył kurs unifikacyjny dla dowódców pułków. 5 listopada 1935 roku został szóstym z kolei dowódcą 55. Poznańskiego pułku piechoty stacjonującym w Lesznie i Rawiczu. Na początku 1939 roku otrzymał awans na stopień pułkownika. Pułkiem dowodził do tragicznego września 1939 roku. 1 września 1939 roku po zakończonej mobilizacji pułk był w wyznaczonych rejonach obrony. Drugiego dnia wojny pułkownik Wiecierzyński dowodził wypadem rozpoznawczym pododdziałów 55. Poznańskiego pułku piechoty i 17. pułku ułanów Wlkp. im. Króla Bolesława Chrobrego na teren Rzeszy pod Wschową. Tego dnia również jego żołnierze z 8. kompanii dokonali drugiego wypadu na teren Rzeszy z Rawicza pod Załącze. W bitwie nad Bzurą dowodził pułkiem w składzie Grupy Operacyjnej generała Knolla–Kownackiego Armii „Poznań”. 11 września został ranny. W nocy z 18 na 19 września wobec braku łączności z dywizją, poniesionych wielkich strat w ludziach nakazał rozwiązać pułk, zakopać sztandar i przedzierać się grupami przez Puszczę Kampinoską do Warszawy. 20 września pod Modlinem dostał się do niewoli niemieckiej. Za męstwo i dowodzenie pułkiem odznaczony został ponownie Orderem Wojennym Virtuti Militari. W czasie okupacji przebywał m.in. w oflagach VII C w Murnau i II C w Woldenbergu. Wiosną 1945 roku wrócił do Leszna jednak nie zastał rodziny. Dopiero w grudniu po sześciu latach spotkał najbliższych, żonę Jadwigą i synów Władysława i Ryszarda. Nie dane mu było jednak wrócić do wojska. Rozpoczął pracę, najpierw w Wielkopolskiej Stacji Hodowli Roślin „Antoniny”, gdzie pracował do 1953 roku, potem do emerytury w 1967 roku pracował w Spółdzielni Inwalidów „Kopernik”, której był współzałożycielem. Równocześnie działał w środowisku byłych żołnierzy 55. Poznańskiego pułku piechoty. Był jednym z inicjatorów postawienia w 1955 roku tablicy pamiątkowej u zbiegu ulic Bolesława Chrobrego i 17 Stycznia w miejscu gdzie zginął 1 września 1939 roku z rąk dywersantów niemieckich szer. Paweł Kaprykowski – żołnierz pułku. W 1957 roku wraz z towarzyszami broni podjął starania odszukania sztandaru pułku. Uczestniczył w pracach nad budową obelisku pod Wschową dla upamiętnienia wypadu na teren Rzeszy drugiego dnia wojny, odsłoniętego w 1961 roku oraz tablicy pamiątkowej na ratuszu w Lesznie odsłoniętej w 1964 roku. Był członkiem komitetu budowy Pomnika Żołnierzy Garnizonu Leszno. Pozostawił po sobie opracowania: „55. Poznański Pułk Piechoty i jego działania we wrześniu 1939r.” i „Lista oficerów i żołnierzy zawnioskowanych do odznaczenia VM i KW (14 DP)”. Udostępniał swoje materiały autorom wielu książek o tematyce historyczno-wojskowej. W 1977 roku przekazał akt dziedzictwa tradycji swojego 55. Poznańskiego pułku piechoty 69. pułkowi artylerii przeciwlotniczej stacjonującemu w Lesznie w tych samych koszarach, co przed wojną Jego pułk. Zmarł 22 lutego 1983 roku w Lesznie. Tu pochowany na starym cmentarzu parafialnym. Za wierną służbę Ojczyźnie odznaczony został: Orderem Wojennym Virtuti Militari 4 i 5 klasy, Krzyżem Walecznych czterokrotnie, Medalem Niepodległości, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości, Medalem za Wojnę 1918–1921, Medalem Brązowym i Srebrnym za Długoletnią Służbę.
W Lesznie Jego imieniem nazwano jedną z ulic, inną imieniem 55. Poznańskiego pułku piechoty. W mieście jest szkoła nosząca imię Jego pułku – Zespół Szkół Technicznych. Od 2005 roku przy 69. Leszczyńskim Pułku Przeciwlotniczym im. gen. dyw. Stefana Roweckiego "Grota" założona została drużyna ZHP nosząca Jego imię. Grób Pułkownika decyzją władz miasta wpisano do rejestru miejsc pamięci narodowej w Lesznie. W 2018 roku staraniem naszego Stowarzyszenia oraz dzięki wsparciu członków naszego Stowarzyszenia, darczyńców z regionu leszczyńskiego i Urzędu Miasta Leszna został postawiony nowy nagrobek na grobie płk Wiecierzyńskiego na cmentarzu parafialnym w Lesznie. Z inicjatywy naszego Stowarzyszenia Rada Miasta Leszna na posiedzeniu w dniu 29 grudnia 2022 roku podjęła uchwałę o przyznaniu pośmiertnie płk Wiecierzyńskiemu tytułu i odznaczenia „Zasłużony dla Miasta Leszna”.
