17 Pułk Ułanów Wielkopolskich im. Króla Bolesława Chrobrego (17 p.uł.) – oddział kawalerii Armii Wielkopolskiej i Wojska Polskiego II RP.
Pułk został sformowany w 1919 r. jako 3 Pułk Ułanów Wielkopolskich. W sierpniu 1919 r. został przemianowany na 17 Pułk Ułanów Wielkopolskich. Imię zostało nadane 6 maja 1939.
W okresie międzywojennym pułk stacjonował w garnizonach Gniezno i Leszno.
Oddział był jednostką organizacyjną, kolejno: I Brygady Jazdy Wielkopolskiej, VII Brygady Jazdy, VII Brygady Kawalerii, Brygady Kawalerii „Poznań” i Wielkopolskiej Brygady Kawalerii.
Wiosną 1919 walczył na północnym froncie Postania Wielkopolskiego. 20 stycznia 1920 r. żołnierze pułku byli pierwszymi polskimi żołnierzami, którzy wkroczyli do Bydgoszczy. W marcu 1920 pułk przewieziono z Gniezna, przez Wilno do Sarn skąd wyruszył na wyprawę kijowską. 7 maja wkroczył do Kijowa. Następne bitwy to: Starosielce, Rudnia-Kowanka, Radziwiłłów. Straty w wojnie lat 1919 – 1920 wyniosły: 8 poległych oficerów i podchorążych oraz 163 szeregowych, 70 ułanów zaginęło. Do Gniezna powróciło 100 ułanów. W 1938 pułk wziął udział w tzw. akcji zaolziańskiej.
Od 30 marca 2013 dziedzictwo tradycji 17 Pułku Ułanów Wielkopolskich kultywuje kompania rozpoznawcza „Ułanów Wielkopolskich” 17 Brygady Zmechanizowanej w Międzyrzeczu.
