AKTUALNOŚCI

Przypadająca 76. rocznica zdobycia Monte Cassino skłania do kilku refleksji.
Walki o przełamanie umocnionej Linii Gustawa, której najważniejszym punktem było wzgórze klasztorne na Monte Cassino toczyły się 5 miesięcy, od 17 stycznia do końca maja 1944 r.
Warunki, w których przyszło walczyć były bardzo różnorodne – od dłuższego napływu wód spływających z gór oraz śniegu w sezonie zimowym, po jałowy księżycowy krajobraz latem. Kampania włoska, jak żadna inna w Europie, zmobilizowała armie wielu narodów i kultur. Okrutny charakter walk dorównywał temu co było najgorsze na froncie wschodnim, natomiast straty przekraczały dane z frontu zachodniego.
W trwającej 129 dni serii czterech bitew o Monte Cassino, łączne straty walczących stron w rannych i zabitych wyniosły około 200 tys. żołnierzy – niemieckich, włoskich, francuskich, amerykańskich, brytyjskich, hinduskich, nowozelandzkich, polskich, kanadyjskich i południowoafrykańskich.
Warto pamiętać, że już w pierwszej bitwie (od 17 stycznia do 11 lutego), brali udział Polacy. Byli to żołnierze 1 Samodzielnej Kompanii Komandosów – dowodzonej przez mjr Smrokowskiego, którzy współdziałali z brytyjską 56 DP.
W bitwie o Monte Cassino, zwanej – piekłem dziesięciu armii, doniosłą rolę spełnił również 2 Korpus Polski gen. Władysława Andersa, który wziął udział w czwartej bitwie – w dniach od 12 do 19 maja. To żołnierze polscy pierwsi zatknęli flagę biało-czerwoną na zdobytych ruinach klasztoru. Zwycięstwo to okupione zostało wysokim kosztem. W sumie straty w zabitych i rannych wyniosły: 281 oficerów i 3503 żołnierzy.
Poległych i zmarłych z ran pochowano na cmentarzu, usytuowanym między klasztorem a wzgórzem "593", dwoma celami o które najzacieklej walczyli, leży ich tam 1054.  W 1970 r. dołączył do nich, zmarły w Londynie,  gen. Władysław Anders.    

Autor: dr E. Śliwiński

Na przełomie stycznia i lutego 1945r. wojska 1. Frontu Białoruskiego wyszły nad środkową Odrę i podjęły walki o przyczółki na zachodnim brzegu rzeki. W lutym i marcu Armia Czerwona i Wojsko Polskie wyszły na szerokim froncie nad Odrę i Nysę Łużycką. Na podstawie postanowień jałtańskiej konferencji Wielkiej Trójki, linią rozgraniczenia wpływów wojsk alianckich w Europie miała być rzeka Łaba. Berlin - stolica nazistowskich Niemiec znalazła się więc w sowieckiej strefie działań wojennych. Plan operacji berlińskiej zatwierdzony w dniu 1 kwietnia 1945r. przez Józefa Stalina, wchodził w życie z dniem 16 kwietnia. Do realizacji operacji zostały wyznaczone 3 fronty: 1. Front Białoruski (1. FB) pod dowództwem marsz. Gieorgija Żukowa, 2. Front Białoruski (2. FB) dowodzony przez gen. Konstantego Rokossowskiego i 1. Front Ukraiński (1. FU), którym dowodził marsz. Iwan Koniew. Siły tych frontów liczyły ogółem ponad 2 500 000 żołnierzy, ok. 42 000 dział, moździerzy i wyrzutni rakietowych, ponad 5250 wozów pancernych oraz 7 500 samolotów.
Opanowanie Berlina miało polegać na obejściu miasta od północy i od południa z jednoczesnym uderzeniem od czoła. Głównym celem operacji było zdobycie Berlina i wyjście nad Łabę.
W operacji berlińskiej udział wzięły również jednostki Wojska Polskiego, które wspierały fronty rosyjskie. 1. Armia WP i 1. Korpus Lotniczy prowadziły działania w składzie 1. FB. Pozostałe siły zostały skierowane nad Nysę Łużycką jako wsparcie 1. FU.
W dniu 16 kwietnia 1945r. rozpoczęła się operacja berlińska. Po czterech dniach walk uzyskano wyraźny przełom w działaniach bojowych. Wróg z niezwykłą zajadłością walczył na swojej ziemi, czego przykładem mogą być walki na Wzgórzach Seelowskich i w rejonie Budziszyna na południu.
W dniu 21 kwietnia rozpoczęły się bezpośrednie walki na zewnętrznym pierścieniu Berlina, a cztery dni później stolica III Rzeszy została okrążona. Berlin, w dniu 29 kwietnia ogłoszono twierdzą i rozpoczęto przekształcać w berliński rejon umocniony. Załogę twierdzy tworzyły różne formacje, liczące ok. 300 000 żołnierzy. Ostatnim komendantem Berlina był gen. Helmut Weidling.
W warunkach beznadziejnej sytuacji polityczno-militarnej III Rzeszy politycy niemieccy podjęli próby rozmów z Aliantami. Ostateczne decyzje podjęło jednak dowództwo wojskowe.
W dniu 29 kwietnia 1945r. podpisano pierwszy akt kapitulacji niemieckiej Grupy Armii (GA) na froncie włoskim. Kapitulację przyjął dowódca wojsk sojuszniczych w obszarze Morza Śródziemnego, brytyjski marsz. Harold Alexander. Do niewoli dostało się ponad milion żołnierzy niemieckich.
W dniu 4 maja marsz. B. L. Montgomeremu, poddały się wojska niemieckie znajdujące się w północno-zachodnich Niemczech i Danii.
W dniu 5 maja złożyły broń oddziały niemieckie w południowych Niemczech, Tyrolu i w zachodniej Austrii.
W dniu 7 maja o godz. 2:41 w Reims został podpisany akt bezwarunkowej kapitulacji niemieckich sił zbrojnych i przerwania działań wojennych. Miało to nastąpić w dniu 8 maja o godz. 23:01 czasu środkowo-europejskiego. Na żądanie strony sowieckiej akt kapitulacji powtórzono w Berlinie w dniu 9 maja o godz. 0:16 czasu wschodnio-europejskiego.
Polski wysiłek militarny w końcowym okresie wojny obliczany jest na około 600 tys. żołnierzy. Ogółem w 1945r. w Wojsku Polskim w formacjach regularnych znajdowały się 54 dywizje i brygady, uzbrojone w 6060 dział i moździerzy, 1855 wozów pancernych i 890 samolotów.
W lipcu i sierpniu 1945r. na konferencji poczdamskiej przywódcy „Wielkiej Trójki” ustalili m.in. zasady polityki wobec Niemiec, uregulowanie problemów związanych z likwidacją skutków II wojny światowej i organizacją powojennej Europy.

Bibliografia:
Boje polskie 1939-1945, pod red. naukową Krzysztofa Komorowskiego. Warszawa 2009.
Dzieje oręża polskiego, pod red. Wiesława Jana Wysockiego. Warszawa 2000.
Szlakiem oręża polskiego, pod red. Wiesława Jana Wysockiego. Warszawa 2003.
Wojsko Polskie w II wojnie światowej, red. nauk. Edward Pawłowski i Zbigniew Wawer. Warszawa 2005.
II wojna światowa, pod red. Piotra Matusaka. Warszawa 2005.

Autor :ppłk Ryszard Najczuk

Medal 100-lecia garnizonu Wojska Polskiego Leszno ustanowiony został przez Zarząd Stowarzyszenia Oficerów Rezerwy 69. Leszczyńskiego Pułku Przeciwlotniczego im. gen. dyw. Stefana Roweckiego „GROTA” i Garnizonu Leszno na pamiątkę Jubileuszu 100-lecia stacjonowania jednostek i instytucji wojskowych w Lesznie.

       Prawo otrzymania (wykupienia) medalu pamiątkowego mają:

a. żołnierze, którzy są lub odbyli czynną służbę wojskową w charakterze żołnierzy zawodowych lub odbyli zasadniczą służbę wojskową w jednostkach i instytucjach wojskowych garnizonu Leszno;

b. żołnierze i osoby cywilne, które są lub były na przydziałach mobilizacyjnych w jednostkach i instytucjach wojskowych garnizonu Leszno;

c. obecni lub byli pracownicy cywilni resortu Obrony Narodowej jednostek i instytucjach wojskowych garnizonu Leszno;

d. osoby fizyczne i prawne, które w sposób szczególny zasłużyły się dla garnizonu Leszno;  

e. medal może być przyznany pośmiertnie na wniosek rodziny;

f. przewiduje się pozyskanie medalu przez kolekcjonerów.

Medal Pamiątkowy 100-lecia garnizonu Wojska Polskiego wykonany został w dwóch wersjach:

I.1. medal o średnicy 4 cm wybity w kolorze srebrnym na wstążce.

2. Na awersie znajdują się cztery orły wojskowe symbolizujące:

W dolnej części znajduje się napis – „100-lecie garnizonu Wojska Polskiego Leszno” na tle panoramy miasta Leszna z jego herbem. W górnej części napis „1920 -2020”.

3. Na rewersie widnieje napis w języku łacińskim „SEMPER FIDELIS AD PATRIAM” co w tłumaczeniu na język polski oznacza „ZAWSZE WIERNI OJCZYŹNIE”.

4. Wstążka szerokości 42 mm barwy khaki – nawiązująca do koloru mundurów wojsk lądowych. Z lewej strony wstążki pasek szerokości 6 mm w barwach biało-czerwonych – symbolizujący barwy narodowe, z prawej strony pasek szerokości 6 mm w barwach złoto-czerwonych – symbolizujących barwy miasta Leszna.

II.1. medal o średnicy 6 cm wybity w kolorze brązowym.

2. Awers medalu identyczny jak medalu srebrnego.

3. Na rewersie znajduje się leszczyński ratusz oraz skróty nazw jednostek i instytucji wojskowych stacjonujących w garnizonie Leszno na przestrzeni 100-lecia jego istnienia.

Osoby zainteresowane pozyskaniem powyższych medali prosimy o wcześniejszy kontakt:

- na adres e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

lub

- telefoniczny na numery telefonów komórkowych: 601739503, 786290156 lub 605404994.