100 rocznica powrotu Leszna do macierzy
Dnia 17 stycznia [sobota] 1920 roku na mocy zwycięskiego powstania wielkopolskiego 1918/1919 roku oraz postanowień Traktatu Wersalskiego Leszno i powiat leszczyński po ponad 120 latach zaborów powróciło do macierzy. Tego dnia rozpoczął się proces rewindykacji ziemi leszczyńskiej.
Rano 17 stycznia miasto opuściła niemiecka załoga. Domy przyozdobione zostały biało czerwonymi flagami. Tego dnia do miasta wkroczyły pierwsze oddziały Wojsk Wielkopolskich. Jako pierwszy przybył patrol ułanów z 2. Pułku Ułanów Wielkopolskich. Później przybyły inne pododdziały wojsk Frontu Wielkopolskiego. Były to 1 kompania 9. Pułku Strzelców Wielkopolskich, dwie kompanie 12. Pułku Strzelców Wielkopolskich, 2 szwadron 2. Pułku Ułanów Wielkopolskich, 2 dywizjon 2. Pułku Artylerii Polowej Wielkopolskiej.
Następnego dnia [niedziela] około godziny 11:45 nad miastem pojawiły się samoloty 4. eskadry porucznika pilota Jerzego Dziembowskiego pod dowództwem podporucznika pilota Białego z Poznania, które wykonały lot demonstracyjny.
W samo południe na miejskim Rynku odbyła się podniosła uroczystość, na którą z Poznania przybył generał
Józef Dowbor Muśnicki, drugi dowódca powstania wielkopolskiego wraz z wojewodą poznańskim Witoldem Celichowskim oraz przedstawicielem misji koalicyjnej – francuskim pułkownikiem Marguet. W obecności wojska oraz rozradowanych tłumów mieszkańców miasta na Rynku rozpoczęła się msza odprawiona przez księdza Pawła Steinmetza. Potem przemówił do zebranych między innymi generał Dowbor – Muśnicki, oznajmiając przejęcie miasta i powiatu przez Polskę. Symbolicznie przekazał władzę staroście Tadeuszowi Sobeckiemu. Zebrani leszczynianie odśpiewali Marsyliankę, Rotę i Mazurka Dąbrowskiego. Później odbyła się defilada wojskowa. Po południu w całym mieście trwały festyny i zabawy taneczne.
Proces rewindykacji pod względem wojskowym zabezpieczała 3. Dywizja Strzelców Wielkopolskich generała Wincentego Odyńca. 9. Pułk Strzelców Wielkopolskich tejże dywizji utworzył szpital polowy [mieścił się w obecnym Gimnazjum nr 1 im. Powstańców Wielkopolskich]. Równocześnie ten sam pułk utworzył Komendę Placu, [mieściła się przy obecnej ulicy Żwirki i Wigury]. Przy ulicy Dworcowej powstała Powiatowa Komenda Uzupełnień. Pierwszym dowódcą garnizonu został pułkownik Mieczysław Poniatowski.
W latach 30-tych XX wieku dla upamiętnienia tego faktu trzy ulice w mieście nazwano: 17. Stycznia oraz Niepodległości i Wolności. Dwie ostatnie prowadziły od strony Osiecznej do Rynku. Tymi ulicami właśnie 17 stycznia 1920 roku przybył pierwszy patrol Wojsk Wielkopolskich. W okresie międzywojennym ten dzień w mieście był traktowany jako Święto Niepodległości.
Tak powstał garnizon Leszno, który istnieje do dnia dzisiejszego.
naszego Garnizonu ks. mjr Grzegorzowi Bechcie. Odmówiliśmy wspólnie modlitwę „Ojcze Nasz” i odśpiewaliśmy kolędę „Wśród nocnej ciszy”. Następnie ks. kapelan poświęcił opłatki i przystąpiliśmy do wzajemnego składania sobie życzeń i przełamywania się opłatkami. Wśród różnych życzeń, mniej lub bardziej osobistych, przeważały te najważniejsze „dużo zdrowia” i ponownego spotkania w podobnym gronie w następnych latach.
W dniu 28 listopada 2019 roku zorganizowaliśmy spotkanie koleżeńskie członków naszego Stowarzyszenia aby uhonorować pięciu członków Stowarzyszenia obchodzących w tym roku szacowne rocznice swoich urodzin. Są to dostojni jubilaci: Leonard Kujaczyński – 75. rocznica urodzin, Stanisław Kustra – 75. rocznica urodzin, Mieczysław Humski – 70. rocznica urodzin, Włodzimierz Szarszewski – 70. rocznica urodzin, Krzysztof Hadaś – 60. rocznica urodzin. W imieniu zarządu i członków Stowarzyszenia gratulacje jubilatom złożył Prezes Stowarzyszenia kol. Mirosław Rochmankowski. Zostali uhonorowani dyplomami okolicznościowymi oraz cennymi nagrodami książkowymi. Do życzeń i gratulacji Prezesa dołączyli pozostali członkowie Stowarzyszenia obecni na spotkaniu. W dalszej części spotkania oddaliśmy głos zaproszonemu gościowi – ppłk Danielowi Katarzyńskiemu, Dowódcy 1. Leszczyńskiego dywizjonu przeciwlotniczego. Podzielił się wspomnieniami z trzyletniego pobytu w Sojuszniczym Dowództwie Sił Lądowych NATO w Izmirze w Turcji. Landcom czyli wspomniane wyżej Dowództwo w ostatnim okresie stało się
ważnym ogniwem w strukturze dowódczej NATO. Głównym zadaniem Landcom jest zapewnienie interoperacyjności sił lądowych NATO w Europie, szczególnie w zakresie wschodniej i południowo-wschodniej flanki sojuszu. Zajmuje się również planowaniem, prowadzeniem i kierowaniem operacjami lądowymi sojuszu. Nasz gość, ppłk Katarzyński spędził tam trzy lata realizując zadania związane z funkcjonowaniem i koordynacją działań podległych sił lądowych. W międzynarodowej obsadzie zdobywał niezbędne doświadczenie dowódcze i sztabowe, które wykorzystuje w swojej codziennej służby w dowodzeniu dywizjonem przeciwlotniczym. Ppłk Katarzyński opowiedział zarówno o stronie wojskowej pobytu w Izmirze, tej służbowej, współpracując z oficerami z prawie wszystkich państw-członków NATO, jak również o innych wrażeniach i aspektach dotyczących pobytu w Turcji, socjalno-bytowych, turystycznych i takich codziennych dotyczących kontaktów ze społeczeństwem pochodzącym z innego kręgu kulturowego, społecznego i religijnego. Na zakończenie uczestnicy spotkania, przecież oficerowie z wieloletnim doświadczeniem dowódczym i sztabowym, nie omieszkali zadać wielu pytań gościowi na temat wojskowych i prywatnych aspektów praktyki w tak egzotycznym miejscu. Wywiązała się nawet dyskusja, uwypuklająca różnice w aspektach służby w kraju, w polskiej jednostce wojskowej, w odróżnieniu od służby w wielonarodowych jednostkach czy dowództwach. 
